Syrisch vluchteling en tolk Sameer Hannan vertelt over zijn vlucht naar Nederland
"Ik kom uit het prachtige Aleppo, de oudste stad van de wereld. Ik ben apotheker, ik werkte voor een Engels bedrijf en met mijn gezin was ik gelukkig. De revolutie begon, omdat het volk een democratie wilde. Maar de huidige regering was het daar niet mee eens. Zo is de oorlog ontstaan."
Sameer woont nu met zijn gezin in een klein flatje in Zwolle. "In Syrië had ik mijn eigen huis, een mooie auto. Maar hier heb ik iets wat veel belangrijker is. Hier ben ik veilig."
Vrouw en kind lang niet gezien
Als de oorlog uitbreekt besluit Sameer zijn vrouw en kind naar Armenië te sturen. "Daar waren ze veilig. Ik heb ze tweeënhalf jaar niet gezien. Maar ik zag mijn eigen volk lijden. Samen met een groep artsen en apothekers zijn we gewonden gaan helpen. Ik moest blijven. Helemaal als je ook kinderen ziet bloeden...."
Sameer slaat zijn ogen neer. De verschrikking is op zijn gezicht te lezen. "Op een dag zag ik een dood kind, bungelend aan een touw. Hij was bruut mishandeld met gereedschappen en zijn lichaam zat vol brandblaren van sigaretten. Het jongetje was nog geen zes jaar oud. Ik vroeg me af: 'Waarom is dit kind zo toegetakeld? Wat heeft hij gedaan om dit te verdienen?'"
Onveilig na weigeren van hulp aan IS
Wanneer de IS hem om medische hulp vraagt, weigert Sameer. En vanaf dat moment is zijn leven niet meer veilig. Hij besluit te vluchten. Omringende landen willen het gezin geen visum bieden. Tienduidenden euro's heeft hij besteedt om te reizen naar een veilige plek. En uiteindelijk is Cuba het enige land dat het gezin een visum biedt.
Ook al weet hij dat hij daar niet welkom is, besluit hij toch op het vliegtuig te stappen. Ze moeten overstappen in Amsterdam. En dan besluit hij hier asiel aan te vragen. "Ze zeiden:'Welkom.' En ik dacht: Eindelijk! Een veilig land."
Sameer wordt nu als vrijwilliger ingezet als tolk bij vluchtelingenopvangen en AZC's.
Sameer woont nu met zijn gezin in een klein flatje in Zwolle. "In Syrië had ik mijn eigen huis, een mooie auto. Maar hier heb ik iets wat veel belangrijker is. Hier ben ik veilig."
Vrouw en kind lang niet gezien
Als de oorlog uitbreekt besluit Sameer zijn vrouw en kind naar Armenië te sturen. "Daar waren ze veilig. Ik heb ze tweeënhalf jaar niet gezien. Maar ik zag mijn eigen volk lijden. Samen met een groep artsen en apothekers zijn we gewonden gaan helpen. Ik moest blijven. Helemaal als je ook kinderen ziet bloeden...."
Sameer slaat zijn ogen neer. De verschrikking is op zijn gezicht te lezen. "Op een dag zag ik een dood kind, bungelend aan een touw. Hij was bruut mishandeld met gereedschappen en zijn lichaam zat vol brandblaren van sigaretten. Het jongetje was nog geen zes jaar oud. Ik vroeg me af: 'Waarom is dit kind zo toegetakeld? Wat heeft hij gedaan om dit te verdienen?'"
Onveilig na weigeren van hulp aan IS
Wanneer de IS hem om medische hulp vraagt, weigert Sameer. En vanaf dat moment is zijn leven niet meer veilig. Hij besluit te vluchten. Omringende landen willen het gezin geen visum bieden. Tienduidenden euro's heeft hij besteedt om te reizen naar een veilige plek. En uiteindelijk is Cuba het enige land dat het gezin een visum biedt.
Ook al weet hij dat hij daar niet welkom is, besluit hij toch op het vliegtuig te stappen. Ze moeten overstappen in Amsterdam. En dan besluit hij hier asiel aan te vragen. "Ze zeiden:'Welkom.' En ik dacht: Eindelijk! Een veilig land."
Sameer wordt nu als vrijwilliger ingezet als tolk bij vluchtelingenopvangen en AZC's.
Hier gevonden: http://www.rtvoost.nl/verhalen/default.aspx?nid=228369&cat=889
Interessant artikel? Deel het eens met uw netwerk en help mee met het verspreiden van de bekendheid van dit blog. Er staan wellicht nog meer artikelen op dit weblog die u zullen boeien. Kijk gerust eens rond. Zelf graag wat willen plaatsen? Mail dan webmaster@vreemdelingenrecht.com In verband met geldwolven die denken geld te kunnen claimen op krantenartikelen die op een blog als deze worden geplaatst maar na meestal een dag voor de krantenlezers aan leeswaardigheid hebben ingeboet terwijl wij vreemdelingenrecht specialisten ze soms wel nog jaren gebruiken om er een kopie van te maken voor een zaak ga ik over tot het plaatsen van alleen het eerste stukje. Ja ik weet het: de kans dat u doorklikt is geringer dan wanneer het hele artikel hier staat en een kopie van het orgineel maken handig kan zijn voor uw zaak. Wilt u zelf wat overnemen van dit weblog. Dat mag. Zet er alleen even een link bij naar het desbetreffende artikel zodat mensen niet alleen dat wat u knipt en plakt kunnen lezen maar dat ook kunnen doen in de context.
Reacties